ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพร้อมในการใช้แอพพลิเคชั่น ด้านการเรียนการสอนผ่านสมาร์ทโฟน สำหรับคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ของการวิจัยเพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยส่วนบุคคล พฤติกรรมการใช้สมาร์ทโฟน บรรยากาศการเรียนการสอนและระดับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษา คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ 2) ศึกษาปัจจัยส่วนบุคคล พฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ต การยอมรับของอาจารย์และระดับความพร้อมในการจัดการเรียนการสอนผ่านแอพพลิเคชั่นของอาจารย์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ 3) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความพร้อมในการใช้แอพพลิเคชั่นด้านการเรียนการสอนผ่านสมาร์ทโฟนของนักศึกษาคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ และ 4) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความพร้อมในการจัดการเรียนการสอนผ่านแอพพลิเคชั่นของอาจารย์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ จำนวน 427 คน และอาจารย์ประจำ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ จำนวน 61 คน ตัวแปรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ ตัวแปรอิสระ ได้แก่ ตัวแปรของนักศึกษา ประกอบด้วย ปัจจัยส่วนบุคคลของนักศึกษา พฤติกรรมการใช้สมาร์ทโฟนและบรรยากาศการเรียนการสอน ตัวแปรของอาจารย์ ประกอบด้วย ปัจจัยส่วนบุคคลของอาจารย์ และการยอมรับของอาจารย์ในการจัดการเรียนการสอนแบบ E-learning ตัวแปรตาม คือ ความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษา และความพร้อมในการจัดการเรียนการสอนผ่านเครือข่ายคอมพิวเตอร์ของอาจารย์ ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาส่วนใหญ่ใช้สมาร์ทโฟนที่มีระบบปฏิบัติการ Android โดยใช้เครือข่าย TRUE MOVE แบบโทรและอินเทอร์เน็ต เคยใช้สมาร์ทโฟนมามากกว่า 5 ปี เคยใช้สมาร์ทโฟนสำหรับช่วยในการเรียนรู้เพิ่มเติมนอกห้องเรียนในระดับอุดมศึกษาและเคยใช้สมาร์ทโฟนสำหรับระบบการจัดการเรียนการสอนแบบออนไลน์ทั้งในระดับมหาวิทยาลัยและในระดับอื่นๆ เพศและภาควิชาของนักศึกษามีความสัมพันธ์กับปัจจัยด้านความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และหลักสูตรของนักศึกษามีความสัมพันธ์กับปัจจัยด้านความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 พฤติกรรมการใช้สมาร์ทโฟนของนักศึกษาและบรรยากาศการเรียนการสอนมีความสัมพันธ์แบบทิศทางเดียวกันในระดับสูงกับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 อาจารย์ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีประสบการณ์สอนมากกว่า 10 ปี ส่วนใหญ่มีอายุต่ำกว่าหรือเท่ากับ 40 ปี มีระดับการศึกษาขั้นสูงสุด คือ ระดับปริญญาโท ส่วนใหญ่ใช้อินเทอร์เน็ตทุกวัน และใช้อินเทอร์เน็ตมากกว่า 3 ชั่วโมง ส่วนใหญ่ใช้สมาร์ทโฟนในการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตและเคยใช้ Facebook ในการสนับสนุนการเรียนการสอน เพศของอาจารย์มีความสัมพันธ์กับปัจจัยด้านความพร้อมในการจัดการเรียนการสอนผ่านเครือข่ายคอมพิวเตอร์ของอาจารย์ด้านความรู้ความสามารถของอาจารย์ผู้สอน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ประสบการณ์ในการสอนและอายุของอาจารย์มีความสัมพันธ์กับปัจจัยด้านความพร้อมในการจัดการเรียนการสอนผ่านเครือข่ายคอมพิวเตอร์ของอาจารย์ด้านความรู้ความสามารถของอาจารย์ผู้สอนในระดับต่ำ ส่วนการยอมรับของอาจารย์ในการจัดการเรียนการสอนแบบ E-learning มีความสัมพันธ์กับความพร้อมในการจัดการเรียนการสอนผ่านเครือข่ายคอมพิวเตอร์ในระดับต่ำหรือต่ำมากเช่นกัน