ดนตรีพื้นเมืองล้านนากับการพัฒนาอารมณ์ของผู้สูงอายุ กรณีศึกษา เทศบาลตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

Abstract

งานวิจัยเรื่อง ดนตรีพื้นเมืองล้านนากับการพัฒนาอารมณ์ของผู้สูงอายุ กรณีศึกษา เทศบาลตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นงานวิจัยปริมาณ เชิงคุณภาพ และเชิงทดลอง โดยมีวัตถุประสงค์คือ ศึกษาผลการใช้โปรแกรมการเรียนดนตรีพื้นเมืองล้านนาต่อการพัฒนาอารมณ์เชิงบวกของผู้สูงอายุ ข้อมูลที่ได้จากการศึกษามาจากเอกสาร การสัมภาษณ์ ทั้งนี้จะเสนอผลการวิจัยแบบพรรณวิเคราะห์ผลการศึกษาและแบบค่าเฉลี่ย พบว่า ผู้เข้าร่วมโปรแกรมการเรียนดนตรีพื้นเมืองล้านนาต่อการพัฒนาอารมณ์เชิงบวกของผู้สูงอายุมีจำนวน 10 คน ผลจากการศึกษาการใช้โปรแกรมการเรียนดนตรีพื้นเมืองล้านนาเพื่อพัฒนาอารมณ์เชิงบวกพบว่า มีผู้สูงอายุมีผู้หญิง 7 คนและผู้ชาย3 คน มีอายุตั้งแต่ 65 – 79 ปี ระดับการศึกษาตั้งแต่ประถม 4 – ปริญญาตรี อาชีพรับราชการส่วนใหญ่ ทำงานเอกชน และรับจ้างอื่น ๆ มาก่อน รวมทั้งอาศัยอยู่กับครอบครัว ดังนั้นจึงไม่มีผลต่ออารมณ์เชิงบวกจากการเรียนดนตรีพื้นเมืองล้านนา สำหรับผู้ที่เข้าร่วมโปรแกรมการเรียนดนตรีพื้นเมืองล้านนาต่อการพัฒนาอารมณ์เชิงบวกของผู้สูงอายุ พบว่าก่อนเรียนมีอารมณ์ดี หลังเรียนทุกคนมีความสนุกสนานและอารมณ์หงุดหงิดทั้ง 2 อย่าง เนื่องจากการเรียนดนตรีในวัยสูงอายุนั้นมีข้อจำกัดปลายประการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสั่งการจากสมองเพื่อสั่งให้มือซ้ายกดสายเพื่อให้เกิดทำนอง มือขวาสำหรับดีดหรือสี ซึ่งผู้สูงอายุสามารถปฏิบัติได้ที่ละข้าง เมื่อซ้ายและมือขวาต้องเล่นพร้อมกันจึงทำให้การเล่นดนตรีไปอย่าง ๆ ช้า ทำให้ผู้สูงอายุหงุดหงิดตนเอง จากแบบสอบถามที่ประเมินอารมณ์เชิงบวกในสถานการณ์ต่าง ๆ ของตนเอง มีค่าเฉลี่ย 4.52-4.96 ซึ่งอยู่ในระดับมากที่สุด