การศึกษาประสิทธิภาพของการใช้ ออดิโอ-อาร์ทิคิวเลชันโมเดล เพื่อพัฒนาการออกเสียงเสียดแทรกในกลุ่มนักศึกษาไทย

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของการใช้ Audioarticulation Model ในการพัฒนาการออกเสียงเสียดแทรกในกลุ่มนักศึกษาไทยและเจตคติที่ได้รับจากการสอนด้วยวิธี ดังกล่าว นักศึกษากลุ่มทดลองคือ นักศึกษาชั้นปีที่สาม คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ สาขาวิชาภาษาอังกฤษ จำนวน 8 คน ในการฝึกอบรมโดยใช้เทคนิค AAM เป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์ งานวิจัยในครั้งนี้เป็นการศึกษาแบบการวิจัยกึ่งทดลอง ซึ่งประกอบด้วยการวิเคราะห์เชิงปริมาณ และการวิเคราะห์เชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างทำการทดสอบก่อนและหลังเรียน ตลอดระยะเวลาในการ ฝึกอบรมกลุ่มตัวอย่างต้องเขียนสรุปความรู้หลังการเรียน และในชั่วโมงสุดท้ายของการเรียน กลุ่มตัวอย่างทำแบบสอบถามวัดระดับเจตคติต่อการเรียนการสอน Mann-Whitney U Test ได้รับ การปรับใช้เพื่อการวิเคราะห์พัฒนาการด้านการออกเสียง ระบบ รหัสปลายเปิดได้รับการนำมาใช้ เพื่อวิเคราะห์แบบสอบถาม นอกจากนี้กลุ่มตัวอย่างจำนวนสามคนได้รับการสุ่มเลือกเป็นกลุ่ม nested cases ในการวิเคราะห์ปฏิกิริยาของกลุ่มตัวอย่างต่อการเรียนด้วยเทคนิค AAM และ เพื่อสนับสนุนผลการวิจัย ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีพัฒนาการด้านการออกเสียงที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ .05 อีกทั้งมีเจตคติที่ดีต่อการใช้ AAM และผลการศึกษาในกลุ่ม nested case จำนวนสามคนพบว่า ระยะเวลาและเทคนิคที่ใช้ในการฝึกอบรมสามารถช่วยให้กลุ่มตัวอย่าง มีพัฒนาการด้านการออกเสียงเสียดแทรกที่ดีขึ้น