รายงานฉบับสมบูรณ การปรับปรุงเซลลูโลสจากพืชเพื่อดูดซับโลหะในน้ํา

Abstract

จากการวิเคราะหปริมาณไอออนโลหะในน้ําในชุมชนลุมน้ําแมสะเรียงพบวามีแคลเซียมและ แมกนีเซียมปริมาณมาก สวน เหล็ก และ สังกะสี มีปริมาณเล็กนอย ในงานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงคที่จะลดปริมาณไอออนโลหะเหลานี้โดยใชเซลลูโลสจากพืชในทองถิ่นมาปรับปรุงโครงสรางใหเหมาะสมตอการดูดซับ ซึ่งพืชที่มีอยูในทองถิ่นตองใหปริมาณเซลลูโลสและสภาพเยื่อ ที่เหมาะสมในการนําไปประยุกตใชในงานวิจัยไดศึกษาถึงการเตรียมเซลลูโลส การปรับปรุงเซลลูโลสสองแบบ (แบบที่ 1 การ ใชปฏิกิริยา phosphorylation และ แบบที่ 2 การทําปฏิกิริยากับ EDTAD) ระยะเวลาที่เหมาะสมในการดูดซับ และ ผลของ pH ของสารละลายในขณะดูดซับ โดยในเบื้องตนไดทดสอบกับแคลเซียมและ แมกนีเซียมเพราะมีปริมาณมากในน้ําแมสะเรียง จากงานวิจัยพบวาพืชที่เหมาะสมคือหญาไทรใหปริมาณเซลลูโลสรอยละ 30 จากการไฮโดรไลซดวย 0.2 M NaOH เปนเวลา 2 ชั่วโมง 30 นาทีใหความรอน 90oC เซลลูโลสถูกนํามาทําใหบริสุทธิ์โดยแชในสารละลายกรดไฮโดรคลอริก 5% ให ความรอน 40 oC 1 ชั่วโมง ระยะเวลาที่เหมาะสมในการดูดซับคือ 30 นาที ผลของการดูดซับพบวาเซลลูโลสปรับปรุงทั้งสองแบบสามารถลดปริมาณไอออนโลหะในน้ําไดเชนเดียวกับเซลลูโลสที่ไมไดปรับปรุง โดยใหผลการดูดซับไอออนโลหะในสภาวะที่เหมาะสมดังนี้คือ เซลลูโลสและเซลลูโลสปรับปรุงแบบที่ 1สามารถดูดซับแคลเซียม แมกนีเซียม และสังกะสีไดดีในสารละลายที่เปนเบส สวนเหล็กถูกดูดซับไดดีในสารละลายที่เปนกรด ในขณะที่เซลลูโลสปรับปรุงแบบที่ 2สามารถดูดซับทั้งแคลเซียมและแมกนีเซียมไดดีทั้งชวง pH กรดและเบส